Sensizliğin saatlerini tutar oldum küçükken dişlerimle saat şekli yaptığım kolumda…Şimdi dipsiz kuyuların karanlığında o küçük çocukluğum.İleride bunları yaşayacağını bilse söyle hiç büyümek ister miydi o çocuk?
Saat gecenın 4'ü.Ve yalnızlık var yine gökyüzünde.Penceremden yine yıldızları izliyorum.Hepsiyle bir "sen" çiziyorum gökyüzüne.Gözlerinin güneşteki parıltısı oluyor yıldızlar.Zaman zaman yağmur dökülüyor yastığımın bir tarafına.Biraz tuzlu gibi sanki…Perdelerin hareketi habercisi oluyor gelen rüzgarın.Sanki birileri haber vermiş gökyüzüne ağladığımı.O da bana rüzgarını gönderiyor gözyaşlarımı kurutsun diye.Kuruyan gözyaşlarım yanağımda sanki ağladığımı göresin diye leke bırakıyor.O da istiyor bu yaşadığım acıyı görmeni.Bunları aslında bana yaşatmaman gerektiğini.O da biliyor ayrılığın acısını..O da istiyor yanımda olmanı.Yalnız yatağımda üşümeden birine sarılmamı….
Yüreğim kor gibi,bedenim ise üşüyor sensizken.Hatırlıyormusun elini tuttuğumda kalbim nasıl hızlı atıyordu.Elini tutmama alıştı kalbim şimdi hiç atmak istemiyor.O da üzgün benım gibi,ne yapacağını bilemiyor.
İçimden geçenleri bile söyleyemiyorum gözünün içine bakarak.Parmaklarım klavyenın esiri olmuşcasına basıyorum tuşlara.Belki şu satırları yazarken ağladığımın bile farkında olmayacaksın.Yanımda değilsin ki cünkü.Belki de hiç olmadın.Olamadın.Olamadık.Yazıkk…Ne yazık ki feda ettik bi hiç uğruna bu sevdayı.bu aşkı..Şimdi çaresizlik tepiniyor yüreğimde.Sevgim,aşkım,umutlarım karanlık bi çıkmazda.Ne yapacaklarını onlar da bilemiyor benim gibi.Özgürlüğüm bile yenildi bu ayrılığa.
Çünkü biliyormusun.Yalnız kalmaktır zor olan yalnız bırakmak değil.Giden asla yalnız değildir kalana kadar.Ve asıl yalnız bırakılmak koyar insana.Gidenin ardından öylece bakakalmak.Şimdi benim yaptığımda bu.
Sessiz gecelerin yine esiriyim anlaşılan.Bu karanlık odamda elimde tek dal sigaramla yine eşlik edeceğim "Evliyâ-ı Rap"in şarkılarına..
"Gözler sözlerin sertliğiyle yaşa bulanıp ah çekti
sensiz geçen günlerin kazası yok be sevgili.."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder